Kniestuk

Letterlijk en figuurlijk. Na een onhandige val uit de auto - mijn voet bleef zonder dat ik het doorhad achter de gordel hangen - met Monneke in mijn armen en dus mijn val niet kunnen breken, bovenop mijn nieuwe broek gevallen die ik die dag voor het eerst aanhad. AUW! Knie stuk en broek stuk. Nu lijkt er een vloek te liggen op mijn zwarte broeken, want dit was al de 3e zwarte broek in vier maanden tijd die kapot ging door een onhandigheid. En ik weiger een nieuwe broek weg te gooien. Dus ik besloot om er een gezellig kniestukje op te zetten. Een beetje geklooi, zo'n skinny onder de naaimasjien, maar ik ben nu wel voorzien van een vrolijke ster bovenop mijn knie!

Tintel

Monneke heeft de wc ontdekt

Walvissenshirt (+ schoudernaden verstevigen en afwerken)

Moois voor mijn zoon. Ik ga hem vanaf nu Monneke noemen, da's onze Geheime Slaapkamerkoosnaam. Maar ik vind 'mijn zoon' niet zo leuk klinken dus de Geheime Slaapkamerkoosnaam wordt openbaar. 'Mijn dochter' zullen we voor het gemak dan maar Kaatje noemen, een door haar opa gegeven koosnaam. Moois voor Monneke. Een wasvissenshirt. Monneke houdt erg van visjes, 'hiesjes' zoals hij ze zelf noemt. Ik vond deze stof op de Albert Cuijp, ik was op zoek naar stof om kado te doen, maar ben me meteen te buiten gegaan aan stof voor de kinders. Dat was vroeger, toen er nog geld in overvloed was. Nu is er geen geld in overvloed en wordt al die aangeschafte overvloed verwerkt tot mooie maaksels. Jammer alleen dat het patroon niet helemaal recht op de stof gedrukt is, maar dat nemen we met een korrel zout (hoewel het shirt in het middel wel iets langer is dan aan de zijkanten, dus het is minder ernstig dan de foto doet vermoeden). Ik denk niet dat Monneke het shirt er minder mooi van gaat vinden.

En in de Ottobre zag ik een handige manier om de schoudernaden op een simpele manier te verstevigen en mooi af te werken. Je knipt een stukje stof af in richting die het minst rekt (zie foto onder, zo wordt het wel duidelijk mocht je het niet snappen). Deze leg je met de goede kant naar boven op schoudernaad op de verkeerde kant van het voorpand. Stik nu de schoudernaden van voor- en achterpand aan elkaar, met nu het verstevigende stuk er extra bij aan dus. Misschien niet helemaal helder, maar ik denk dat de foto een hoop duidelijk maakt.

Dan vouw je het verstevigende lapje richting het achterpand (over de zojuist gestikte naad heen) en stik je de schoudernaad aan de goede kant nog een keer door.

En dan ziet het er aan de binnenkant zo uit:

Het teveel aan stof kun je daarna nog gewoon afknippen.

Uitslag

...and the winner is...

Hoeraaa, Judith van miafaa-met-keintjes heeft de sterretjes gewonnen!
Gefeliciteerd!!! Stuur je me een berichtje met je adres, dan komen de sterretjes jouw kant op gevlogen!

Hip hip hurray, een gezellige kerst-give-away!

In het kader van kerst en kerstboomvulling, heb ik allemaal gezellige sterretjes zitten haken. Dingen die leuk zijn om te maken, weinig tijd kosten en er ook nog eens heel leuk uitzien, zijn gemaakt om weg te geven. Ik ben ze nu lekker aan het uitdelen en dus ook hier.
Als je nog naarstig op zoek bent naar vulling voor de kerstboom of iets-gezelligs-voor-aan-de-muur / raam, doe dan mee!

Spelregels:
* laat een berichtje achter (altijd leuk)
* word mijn bondgenoot (cq volger, maar bondgenoot klinkt gezelliger)

Ik trek zaterdag 22 december een winnaar uit de grote toverhoed!

Waar is de kerstboomversiering gebleven???

Hoera! Kerst is in ons huis ingetreden. Onze dochter kwam afgelopen week met een zelfgemaakte kerstbal thuis van de crèche. Supertrots was ze er op, alleen was er nog geen kerstboom om hem in te hangen. Dus die lieve man van mij kwam  met 2 volle fietstassen, een zoon achterop en een kerstboom ergens balancerend onder zijn arm terug van het boodschappen doen. Ze hadden helemaal zin om die kerstboom op te tuigen...maar waar we vorig jaar de versiering op hebben geruimd...geen idee! Ergens op zolder. Maar ergens op zolder, dat zegt niet zo heel veel. Het beperkt het zoekgebied enigszins, maar laat de zolder nu net de meest rommelige plek in dit huis zijn. En spullen hebben er nog geen vaste plek, omdat er ook nog het een en ander geklust moet worden.
Nu hielp mijn dochter me eergisteren met het ophangen van de was door de sokken die ze tegenkwam op te hangen in de boom. Ik had meteen een bestemming gevonden voor een groot deel van de eenzame sokken in dit huishouden. En...en...en...zie alle foto's hieronder. Het is een mooie - heel erg authentieke - boom geworden!

 De kerstbal waar het allemaal mee begon:

Onverwachte verrassingen van mijn dochter:

Een eenzame sok, die zich nu vast niet meer zo eenzaam voelt:

 Samengemaakte knutsels:

En ik heb een leuk haakboek gekregen van Sint (beyond the square), dus zit me nu een ongeluk te haken om de boom te vullen :)

En het patroon voor deze leuke sterretjes kwam ik hier tegen. Ik had daar nog een leuke give-away mee bedacht, maar dan moet ik eerst nog aan de haak:

Een fabelachtig vest

Tsjongejonge wat ben ik TROTS op mezelf! Ja, met hoofdletters! Want....(rapapa...):

Na 4 jaar - ja je leest het goed, 4 jaar! - is mijn vest eindelijk af. Ik heb wel een goed excuus: er kwamen 2 kinderen tussendoor.

De kleuren op de eerste foto komen het beste overeen, ze zijn gemaakt met lamplicht omdat mijn kinderen me overdag niet toestonden om een foto te maken die niet bewogen was. Ze trokken werkelijk alles uit de kast om het me onmogelijk te maken een foto bij daglicht te maken. Ik wilde spelen. Met mijn vest en camera. Zij wilden ook spelen. Met mij. Ze gingen in beeld staan, duwden me omver, gingen pontificaal voor de camera staan. Goed. Zij wonnen. Dus moeten jullie het doen met iets te harde kleuren (want ik weet toch wel hoe'ie er in het echie uitziet), maar ik heb mijn best gedaan om zo dicht mogelijk in de buurt te komen en dat is op de eerste foto redelijk goed gelukt.

Het is een patroon van Garnstudio gemaakt van Drops Fabel. Hele leuke sokkenwol, waar je bijvoorbeeld ook een vest van kunt breien. Zoals je ziet is het vrij fijne wol en is het dus ook niet zo gek dat ik er zo lang mee bezig ben geweest. Het vest telt 14 vierkantjes en ik had me voorgenomen om deze af te hebben voordat ik van mijn dochter zou bevallen. Dat is gelukt, maar daarna is het vest stil komen te liggen en kwam er een heleboel ander leuks tussendoor. Maar ik ben nu dingen aan het afmaken, omdat mijn man moppert over alles wat zich maar opstapelt en niet afraakt en omdat we een beetje moeten bezuinigen. Dus zomaar out of de blue weer een fortuin uitgeven aan wol is een beetje onzin als ik nog zoveel in huis heb liggen.

Ik ben ook ontzettend aan het genieten van de knopen die erop zitten, die hebben we gevonden op de markt. Alsof ze ervoor gemaakt zijn!

 En nu alleen nog de naden even stomen en dan kan'ie aan. Precies op tijd voor de winter!

Tintel

Gezellige sokken van Fräulein Prusselise, van de Sint gekregen!

Gebreide kindermuts

Ha! Wat een zelfkennis! Het mutsje dat ik in mijn vakantie begonnen ben is nu af! Het model hier is mijn zoon die vooral niet stil wilde staan. Het blijft dus een beetje bij een impressie van hoe de muts eruit ziet. Nog in de kreuk ook, want die strijkbout, die ontwijk ik altijd een beetje. De reactie van mijn dochter: 'Ik vind hem stom, ik heb al een muts'. Ja dat is waar lief, maar deze kleuren staan je zo mooi en ik wil eigenlijk dat je deze mooi gaat vinden, want hier zat veel meer werk in dan je andere muts die ook heel leuk is, maar die ik gewoon een beetje langs de naaimasjien had gehaald en toen was'ie af. Hier ben ik veel langer mee bezig geweest, dus dit wordt je nieuwe lievelings. Mijn dochter schudde hard met haar hoofd en de muts vloog af.

Mooi is'ie hè!

Tintel

Lieve zoon had er weer helemaal zin in vanavond. 3 paar van de schoenen die er staan zijn van hem.
Hij is ook zo vriendelijk geweest om nog een extra paar van zijn zus neer te zetten. Ging zelfs nog op zoek onder de kapstok of hij misschien nog een schoen over het hoofd had gezien. Helaas maar 4 - inmiddels behoorlijk verpieterde - wortels om te verdelen en zijn zus vond toch echt dat paarden aardappels niet lekker vonden, dus de buit werd op deze manier verdeeld. Ik hoop maar dat Sint & Piet de schoenen van de ouders van deze kinderen niet overslaan ondanks gebrek aan inhoud. We hebben zo ons best gedaan met zingen!

Sint in't land II

Een mooi excuus om weer marsepein te maken, zoooooveel lekkerder dan de marsepein die je in de winkel koopt! En zoooooo makkelijk om te maken!

Men neme

• 150 gr amandelmeel, of hele amandelen maar dan moet je wel in het bezit zijn van een kruiden/koffiemolentje
• 250-300 gr poedersuiker
• ruim 1/2 eiwit, losgeklopt
• 1 tl water
• optioneel: smaak- en kleurstoffen 

Men doet

Maal als het nodig is de amandelen fijn, roer de rest van de ingrediënten erdoor en maal het geheel nog eens. Wikkel het mengsel in een vochtige doek en laat dit een nacht staan. Je kunt de marsepein in stukken verdelen en kleur- en smaakstoffen toevoegen. Rol er nu balletjes of andere vormpjes van.


Men denke aan

• Als de marsepein te vochtig is kun je wat poedersuiker toevoegen, hetzelfde geldt wanneer je het niet zoet genoeg vindt. Mocht het te droog zijn, voeg dan wat water toe. Begin met een 1/2 tl, het is namelijk snel te veel. De structuur van de marsepein is goed wanneer je er een balletje van kunt draaien tussen je handen zonder dat het uit elkaar brokkelt of heel erg aan je handen blijft plakken.
• Als je aardappeltjes wil maken wrijf je je handen in met wat cacao en rol je de bolletjes licht tussen je handen (zie foto)
• Marsepein blijft langer goed wanneer je het in plasticfolie of waspapier wikkelt en in een blik legt en het in de koelkast bewaart.

Men eet smakelijk! :)

Woordeloze woensdag

http://www.demamablogs.blogspot.com/

Uilenkussen II

Oehoe! Ik ben af!

Nog wel een beetje pluizig van alle veren die ik er als vulling in gestopt heb, maar dat lieve kind van mij kan straks de hele dag met een reuze-uil door huis wandelen!

Sint in't land

Jaaaa, daar is'ie weer, die lieve goed Sint! En dit jaar beleef ik hem voor het eerst als moeder met een 3-jarige dochter die het voor het eerst meekrijgt (en een 1 1/2-jarige zoon die al die liedjes wel leuk vindt, maar de rest kan hem vooralsnog gestolen worden. Wacht maar tot'ie zijn schoen morgenochtend gevuld voor de kachel terugvindt). Voorgaande jaren hebben we het wel gevierd, maar die hele Sint...die deed voor haar nog niet mee in het geheel. De allereerste Pieten heeft ze al ontmoet (en ge-high5-ed en snoepjes afhandig gemaakt). En dit jaar vieren we voor het eerst Sint met ons viertjes in plaats van met z'n 9-en. Dat werd toch wat groots. En dat betekent dat we over alle kadootjes voor onze kinderen na moeten denken. En als klap op de vuurpijl doen opa en oma ook nog een door ons te besteden donatie namens die lieve goede man. ARGH!!! We hadden bedacht dat onze dochter nu wel oud genoeg was om zelf te bedenken wat ze ontvangen wil van die oude man met lange baard, eigenlijk ook een beetje omdat we allebei een enorme hekel hebben aan de speelgoedwinkels die bij ons in de buurt neergezet zijn en er geen keuze kunnen maken omdat we bij voorbaat alles al stom vinden. Dus is er een boekje van de speelgoedwinkel in ons huis beland en beide kinderen zijn in jubelstemming. Manlief had er 2 mee moeten nemen, daar waren we na een minuut of 2 al wel achter. En onze dochter heeft haar keuze al gemaakt: Hello Kitty, Hello Kitty en Hello Kitty. Een dekbed, een pyjama, een laptop en nog meer. Wat de aantrekkingskracht is van die poes, ik weet het niet, maar ieder meisje van onder de 5 lijkt te dwepen met Hello Kitty. Ik vind dat ik mijn kinderen geen dingen moet gaan ontzeggen enkel omdat ik het stom vind, dus er bestaat een kans dat dochterlief binnenkort met iets Hello-Kittyerigs door huis wandelt...

De Eenzame Sokkenblues

Ken je dat? De stapel sokken die geen vriendje meer heeft, de stapel sokken die waarschijnlijk voor altijd eenzaam en alleen door het leven moet gaan, verzameld in een inmiddels veel te klein mandje omdat je de hoop nog altijd niet hebt opgegeven op het terugvinden van de wederhelft. Niet na een jaar, niet na 2 jaar, nee zelfs na 5 jaar heb je er nog alle vertrouwen in dat er ooit een dag komt dat dat mandje leegraakt en dat alle sokken verenigd worden met de andere helft. En de stapel wordt groter en groter en groter...

Ik sprak onlangs iemand die vertelde dat ze alleen maar dezelfde sokken in huis haalt, zodat als er eentje zoekraakt, het ook niet zo opvalt. Slim. Maar onhandig in een huishouden met 4 verschillende schoenmaten. Want dat gaat natuurlijk allemaal door elkaar en dan weet je niet meer welke sok bij wie hoort en loop je met sokken die ofwel veel te klein zijn, of lubberen om je voet omdat je je blijkbaar toch in de maat had vergist. Maar misschien is het een idee om dan 4 verschillende kleuren aan te schaffen, voor ieder een kleur. En ik heb hier even over nagedacht, maar ik hou ook wel heel erg van sokken. Je kunt van je voeten die vrolijke dingen maken met een sok. En sokken moeten bij je kleding matchen. Dat is een feit. Dus ik heb de tip weer terzijde gelegd en blijf vol vertrouwen dat ik ooit de 2e sok weer terugvindt...

Uilenkussen

Oehoe!

Bericht vanaf zolder, waar ik me nu weer eens geïnstalleerd heb omdat daar mijn naaimasjien staat. Ik durf het bijna niet te zeggen...maar er was weer een nieuw idee! Het is idee is zelfs een beetje gepikt van iemand die dit ook zelf maakt, maar ik vond het een beetje duur en had bedacht dat ik het ook zelf kon. Met al die lapjes die in mijn huis liggen. En het is weinig werk (zo. ik heb het weer goedgepraat). Mijn zoon heeft een zwak voor uilen en dat is leuk, want uilen zijn leuke dieren. En je blijkt er dus ook nog heel leuke kussentjes van te kunnen maken. En hij liep zo dolgelukkig met dat uiltje waar ik dit idee van heb gepikt rond te banjeren dat ik heb besloten dat Sinterklaas hem dit op 5 december kado gaat doen. Maar dan in affe staat. Echt waar. Mijn zoon kan nog niet naaien, dus ik kan dit niet halfaf afleveren. Er hoeven alleen nog maar pootjes, oortjes en een achterkantje op. Dat is te overzien!

Project lace

Hummm...ja....weer een nieuw project. Hij bestaat alleen nog in mijn hoofd, hoewel de wol inmiddels wel in huis is. Mooi he!

Ik heb hem ook wel een beetje gekozen om de naam (gebrande amandelen), het klonk zo lekker. Maar de kleuren zijn ook wel erg mooi vond ik. Ik heb de wol (Schoppel) besteld bij Wolhalla. En drie bollen, want ik ga dat ajourbreien (want zo heette dat vroeger, ik weet niet hoe het nu heet. Ik bedoel, het heet 'lace' of 'kantbreien' en die laatste is nog wel een woord, maar hoe vervoeg je 'lace'? 'Ik ga lekker lacen'?) natuurlijk verschrikkelijk leuk vinden en me een slag in de rondte ajouren/lacen/kantbreien. Maar misschien ook niet en zit ik eeuwig met 2 (want 1 project ajouren/lacen/kantbreien moet ik in ieder geval doen, al is het maar om er achter te komen of ik dit leuk vind) prachtige bollen wol opgescheept. En die bollen die blijven wachten, want ik kan ze ook niet zomaar wegdoen, want ik heb ze ook gekocht. Dan had ik ze maar niet moeten kopen! Goed...zo gaat dat in mijn hoofd. Maar eerst...project Man en project BuuV afkrijgen waar ik jullie niet van op de hoogte kan houden want dan zien ze het. En dat is niet de bedoeling. Voorlopig nog niet in ieder geval. O, en de broek voor de pop van mijn zoon. En de deken voor de pop en een trui van wilde zijde voor mezelf en volgens mij lag er nog wel iets op stapel. Oja, een vest dat ik al 3 jaar aan het afmaken ben. En nog wat naaiwerk...

Tintel

Dit is wat er kan gebeuren wanneer je je dochter vraagt om de uit de tuin geplukte bloemen in het vaasje op tafel te zetten:

Doet denken aan vroeger...

Ken je deze ook nog?

Het doet me denken aan mijn oma. Mijn oma leeft nog, maar ze is wel een beetje dement, dus dit krijg ik niet meer van haar. Maar vroeger wel met enige regelmaat. Toen mijn zus en ik klein waren, hebben we ooit een keer een schaatstocht gedaan op de plassen in het dorp waar mijn oma woont. Mijn opa leefde toen ook nog. Iedereen was in de veronderstelling dat we alleen op de plas zouden blijven, maar mijn zus had het plan gevat om zo'n leuke gekleurde route te schaatsen. En om dan halverwege zo'n kleur over te gaan op een andere kleur, en weer een andere kleur. Met als gevolg dat we verschrikkelijk lang wegbleven, we niet meer wisten waar we waren en mijn opa de politie had ingeschakeld die ons uitgebreid op de plassen is gaan zoeken. Uiteindelijk hebben we zelf de weg naar het huis van mijn opa en oma teruggevonden en hebben we samen in een gootsteen gevuld met warm water gezeten om onze voeten weer te verwarmen. En daarna een warme beker met anijsmelk. Heel troostend.

En vandaag voelde ik me alsof ik een beetje ziek aan het worden was, dus dan werkt zo'n warme beker met anijsmelk ook heel troostend omdat het me doet denken aan de zorg en aandacht die ik toen van mijn oma kreeg. Dit keer in een zelfgeknutselde beker van mijn dochter. Heel gezellig.

Tintel

En nog een reden van mijn afwezigheid. Een paar dagen vakantie op Terschelling! Een mooie dochter op een mooi strand. Veel dank verschuldigd aan Jenne, de maakster van deze prachtige foto!

Nog een pop af!

Een kleine radiostilte, maar niet geheel zonder reden: ik zat ver weg beneden op de bank in mijn breicocon. Er zijn weer verschillende projecten op stapel, waaronder een verjaarskadootje voor manlief die ik voor eind november af moet zien te krijgen. Daar gaat al mijn vrije tijd zo'n beetje in zitten. En eigenlijk heb ik vandaag bedacht dat ik door die tijdsdruk er ook niet zo heel veel plezier aan beleef, want nu zit ik iets te doen wat moet. Maar...het wordt wel een mooi verjaarskado, dus eigenlijk is het slim om alleen daar naar te kijken. Al die onaffe dingen, daar beleef ik ook geen plezier aan. En om nu met lege handen te staan straks, of eigenlijk een halfafproject met de mededeling dat'ie zelf maar even moet leren breien want 'sorry, ik had geen zin meer', is ook weer zo wat...

Maar...er is wel weer iets afgekomen en dat is goed. Onze lieve zoon is inmiddels trots bezitter van ook een Carlos en Arnepop, hoera! Hij wandelt regelmatig met zijn pop door huis, pop aan zijn oor en al 'lolo (hallohallo) roepend, alsof het een telefoon is. Hij is er gelukkig mee en dat doet mij deugd, want dat is voor mij weer een extra excuus om nog meer kleine poppenkleertjes te breien. De pop heet tot nu toe Immepop, maar dat is een beetje een flauwe naam, want alle knuffels van onze lieve zoon worden omgedoopt tot Imme-vul maar in-. Zo hebben we Immebeer, Immehaas en nu dus ook Immepop. Het wordt hoog tijd voor een iets creatievere naam. Dochter, doe je best! (aangezien zij de aanstichter is van alle Immes).

Tintel

Een boommannetje, vanmiddag samen met papa in elkaar geknutseld! Mevrouw heeft zelf de houtjes uitgezocht, heeft goed meegedacht met waar alles ongeveer vastgezet moest worden en heeft er zelfs nog een spijker of 2 in geslagen. Daarna was ze er wel weer klaar mee en ging ze samen met haar broer de spijkers door de tuin strooien.

B van Beer - poppen breien met Arne en Carlos III

Kijk...hier is ze! Aangekleed en wel. Er was wat marathonbreiwerk voor nodig, want mevrouw was 2 dagen geleden jarig en ik had bedacht wat kleertjes voor de pop voor haar verjaardag te geven. Er zit ook nog een mooie roze-met-glittermuts bij, maar die is inmiddels alweer zoekgeraakt en een zwart-met-witte-stippenjurk, die in een Barbapapakoffertje opgeborgen is en vandaag fungeerde als 'chocoladeijsje'. De trui en broek komen rechtstreeks uit het boek, ook de kleurencombinatie die ik afschuwelijk vind, maar voor mijn dochter was het liefde op het eerste gezicht (een poes op een trui, wat wil je als 3-jarige nog meer?) en het moesten exact dezelfde kleuren zijn. Ik heb hard aangedrongen op andere kleuren, maar ze was er niet voor te porren.

En er moet alweer hard gewerkt worden aan een nieuwe pop, want het blijkt dat mijn zoon deze poppen ook geweldig vindt. Hij kan niet van deze pop afblijven en het boek is inmiddels omgedoopt tot favoriet bladerboek. Er is wol onderweg...

Hoera!

Afgelopen vrijdag is onze dochter 3 jaar geworden! Volgens haar hoog tijd om naar school te gaan, volgens ons mag ze best nog wel een jaartje op de crèche blijven. En moeders wil is wet (nee, vaders wil niet ook al is hij het wel met me eens).
Dus op vrijdagochtend, wakker worden met aardbeientaart op bed!

 En 's middags hebben we samen taart gemaakt. Zelf uitgezocht en zelf gemaakt en zelf voorgeproefd en zelf versierd. Ze vond het het leukste van jarig zijn. Zoals als ze zelf zei toen ik vroeg wat ze het leukste vond: 'met geel'. Het duurde even - ik geloof niet geheel onbegrijpelijk - voordat het kwartje viel.

Poppen breien met Arne en Carlos II

 Meet 'B van Beer'

Hier nog niet helemaal af (nog wat weinig haar op het hoofd) en nog in ondergoed, maar de pop is inmiddels wel af en helemaal zoals mijn dochter hem wil. Met neusring en wit-met-blauwe haren. Gisteren wilde mevrouw er al mee naar bed, maar ik had gezegd dat ik de haren nog even wilde doen en dat ik haar daarna wel bij haar in bed zou leggen. Om 20.45 kwam ze lichtelijk in paniek haar kamer uitgewandeld, omdat ze bang was dat ik de pop zou vergeten en vandaag werd er al druk mee gespeeld. Zo blijkt ze erg van wipwappen te houden. Vanmiddag hebben we een naam bedacht en ze kwam met 'B van Beer', wat in de loop van de tijd misschien zal veranderen in 'Buvvan' of 'Beer' aangezien ze ook woorden als 'slipper' en 'lepel' afkort tot 'slip' (mam, m'n slip is gevallen!) en 'leep'.
De rechtervoet lijkt wat aan de grote kant en dat klopt ook. Dit was de eerste voet en ik moest nog een beetje wennen aan het patroon, maar ik vind het wel schattig, een pop met een klompvoetje :)

Het ringetje is een oneindig rond afgezaagd rvs-ding uit de gereedschapswinkel van manlief. Meegebreid met de neus en daarna met 2 extra steken vastgezet aan de neus. Hierdoor zit de neus ook wat steviger aan het hoofd vast, dus aan de andere kant ga ik dat ook maar doen. Want die neus heeft anders meer iets weg van een wild vleesklompje dat toevallig op de plek van de neus is gaan groeien.

De ogen heb ik vastgenaaid aan de steken onder de afkantsteken, zodat je niet van die wallen onder de ogen krijgt. Ik vind ze wel wat uitpuilen, maar ook dat heeft iets schattigs. En met dat lichtblauw lijkt het ook wel een beetje en blind popje te zijn.

En hier een oog met wimper:

Tintel

Een harde werker in mijn achtertuin! Wat is dat toch mooi zo in het ochtendzonnetje

Tintel

Onze dochter die 's ochtends vanuit haar bedje onze kamer in komt strompelen en met haar allerslaperigste kopje 'mama, ik vind jou zo leuk' zegt.

Hier niet onze dochter 's ochtendsvroeg, maar wel onze dochter in het rood. Ook mooi.

Wortel uit eigen emmer

Van het voorjaar met veel zorg gezaaid samen met mijn dochter. Ze zijn met veel aandacht en liefde verzorgd, dankzij het gat in de onderkant van de emmer waar ze in zaten niet verzopen in al die liefde en aandacht. En gisteren hebben we ze geoogst, hoera! Onze allereerste emmer zelfgeteelde worteltjes!
 

Zoonlief heeft meteen een nieuwe bestemming bedacht voor de emmer waar de wortelen inzaten. Een nieuw experiment: rietjes kweken. Wellicht lukt het op deze manier en kunnen we binnenkort rietjes oogsten.