Gequilt poppendekentje

Ik wil een deken. Ik wil een fijne grote warme deken voor op de bank. Nu heb ik laatst een deken gemaakt voor vriendinlief, zie hier. Maar die deken is van vriendinlief, dus die ligt niet op mijn bank. Het is eigenlijk ook helemaal niet zo dat onze bank dekenloos is, er liggen al 2 dekens op waarvan er een zelfgemaakt is. En ik ben zelfs ook al bezig met het breien van een deken voor op de bank. Maar ik wil ook een gequilte deken voor op de bank. Want dat ziet er zo gezellig uit.
Ik ben aan het oefenen geslagen voor die gequilte deken voor op de bank. 't Kaatje had een wens, en die wens paste mij goed. Haar lievelingsknuffel, Label (er zit wel een grappig verhaal aan die naam vast, maar dat verhaal bewaar ik voor een andere keer), had een wiebelwiegje nodig. Met een matras. En een kussen. En een deken, mama. Ze heeft samen met haar papa een wiebelwiegje gemaakt. Papa had alles netjes voorgezaagd en samen hebben ze alles in elkaar gelijmd en geschroefd. Label is erg blij met het bedje. 't Kaatje stopte Label op een matrasje van handdoek, een kussen van theedoek en een deken van handdoek naast haar bed in het nieuwe bedje. Na een kwartier kwam ze weer naar beneden. Eigenlijk wilde ze toch met Label in bed slapen.
Het bedje wordt nu voor overdag gebruikt en ik ben in de tussentijd een dekentje voor het bedje gaan maken, zodat ik kan oefenen voor mijn gequilte deken voor op de bank. Hij moest roze worden, die deken. En ik ben best tevreden met het resultaat, hoewel ik ook nog wel wat meer moet oefenen voordat ik aan mijn fijne grote warme deken voor op de bank ga beginnen.

Gezelligheid op tafel

We zijn al enige jaren in het bezit van gezellige rieten broodmandjes. Maar ik was er een beetje op uitgekeken. En ik liep tegen deze gezelligere mandjes aan (met handleiding! Maar eigenlijk heb je die niet nodig, want ze zijn zoooo simpel!). En nu ben ik in het bezit van 3 fijne zelfgemaakte broodmandjes, hoewel we er eigenlijk aan 1 meestal wel genoeg hebben. Ik kon alleen niet kiezen dus werden het er 3.

Waterlanders

't Kaatje heeft vandaag haar allerallerallerlaatste dag op de crèche. Maandag gaat ze voor het eerst naar school. Het was een beetje moeilijk allemaal, want dit meisje dacht dat ze weg zou gaan en nooit meer terug zou komen, bleek na een beetje doorvragen. Want alle andere kinderen die naar school gingen, kwamen immers ook niet meer terug in haar leven. Ach...wat een spookbeelden kunnen er ontstaan in een kinderhoofdje. En hoe vanzelfsprekend sommige dingen zijn voor ons. Zo vanzelfsprekend dat het even duurt voordat we er achter kwamen dat dat voor haar niet het geval was. Ik probeer me het idee zo nu en dan voor te stellen en dan knijpt mijn hart samen, hoe is dat voor haar geweest? We hebben er veel gesprekken over gehad. 'Straks ben ik weg'. 'Nee liefje, straks ben je niet weg. Dat willen we niet. We komen je elke dag gewoon weer ophalen en dan ben je weer bij papa, mama en je broertje, afgesproken?'. 'Affesproken'.

En voor het afscheid heb ik voor 1 keer iets gemaakt dat de kinderen mee naar huis kunnen nemen. Ik kwam het idee tegen op Pinterest. Men neme flink wat waskrijtjes en die snij je in stukjes. Dan hussel je alles door elkaar en verdeelt het over leuke silicone cakevormpjes. Dit doe je in een oven van ongeveer 160 graden en een beetje afhankelijk van het soort krijt en je oven, is het na 10-20 minuten gesmolten. Af laten koelen in de oven (anders gaat het zo klotsen en mengen alle kleuren zich) en klaar is je gezellige krijtje!

Tintel

Bramen plukken met 't Monneke. Ik pluk, hij eet. En gelukkig pluk ik sneller dan dat hij eet en hebben we nu 2 potten bramenjam in huis!

Rol rol rol rolkussen!

't Kaatje is in het bezit van een meegroeibed. Omdat we deze van vrienden kregen die hem wegdeden. Ik weet niet of ik er anders voor gekozen had. Ik weet in ieder geval zeker dat nu we hem hebben, ik er nooit meer voor ga kiezen. Wat een onhandige dingen. Ons exemplaar in ieder geval wel. Het bed is 2x te verlengen en als klein bedje is het nog wel te doen. Maar als je het de eerste keer verlengt - bij het voeteneind - moet je als volwassene opeens voorzichtig zijn met waar je gaat zitten. Want anders zakt zo de bodem van het aangeplaatste deel eruit en ben je weer minstens 5 minuten aan het klooien (met 2 blije kindertjes springend en buitelend om je heen die het gat dat in het bed ontstaan is dankbaar gebruiken als zwembad waardoor het zo goed als onmogelijk is om dat bed ooit nog in elkaar te krijgen). Na een paar van deze worstelingen leer je het wel af om bij het voeteneind te gaan zitten.

Het andere nadeel is dat er nu een plank boven het hoofd van 't Kaatje zit. En dit meiske ligt natuurlijk niet stil in haar bedje. Dat draait en wiebelt en stoot daarom met regelmaat haar hoofd tegen die onhandige plank.

Daar moest iets op bedacht worden. Nu lezen we altijd boekjes op haar bed zo voor het slapen gaan, maar tegen een koude muur is dat niet zo fijn. Ik wilde een rolkussen; 1 die past onder het plankje boven haar hoofd zodat ze er niet meer tegenaan stoot en waar je dan ook nog met z'n 2-en gezellig tegenaan kunt hangen met een boekje. Ik vond op de Albert Cuyp een winkel waar ze kapok verkopen. Dat is fijn! Ik heb daar een paar zakken van aangeschaft en de lieve meneer moest voor me naar boven lopen, want kapok, dat ligt niet meer standaard in de winkel. De lieve meneer probeerde me synthetische vulling aan te smeren, maar dat wil ik niet. Dat ademt niet en dan ga je zweten en plakken. En zweten en plakken in een bed, dat wil ik mijn kindertjes niet aandoen. Bovendien voelt het lang niet zo fijn als kapok. Ik heb nu een heel fijn rolkussen voor ons prinsesje gemaakt. Met zwarte poesjes, net zoals 1 van onze poesjes die we in huis rond hebben lopen. 't Kaatje's eerste reactie: ik wil geen poesjes! Maar na wat overredingskracht van mijn kant (dan heb je voor altijd allemaal Nottepoesjes in je kamer, dat is gezellig!) vond ze het een erg mooi kussen.

Ik had natuurlijk ook gewoon het hoofdeind als eerste kunnen verlengen, maar dat zou er zo gek uit gaan zien en het oog wil ook wat...En anders waren we nooit in het bezit geweest van zo'n gezellig rolkussen!

Roodkapje part II

Want Roodkapje is natuurlijk nergens zonder jurkje. Nu was ik een beetje lui - wat overigens voor wat gemopper zorgde, want het voldeed niet helemaal aan de eisen; er zitten geen mouwen aan! - en heb Roodkapje voorzien van een schortje. Ik heb het patroon van de kinderschortjes hiervoor gebruikt. En ik had nog flink wat stof over van de voering van de cape. De zakken heb ik voorzien van een gezellig geplooid kantrandje en met rood satijnlint heb ik een bandje gemaakt om het schort dicht te maken. Deze over laten lopen over de zakken (dat gedaan voordat ik de zakken aan het schort vastnaaide, anders konden er nu geen autootjes meer in gepropt worden) en vastgenaaid aan het schort, zodat het nu net is alsof het zakje een los schortje is. Ik vind het er heel gezellig uitzien. En nu, hop, koekjes bakken voor oma! En zorg ervoor dat die wolf je niet ziet!

Zeg Roodkapje...

 

...waar ga je hene? 

Ik kwam hier een heel leuk & makkelijk patroon tegen voor een roodkapjecape. En laat er hier thuis nou aan de lopende band roodkapje gespeeld worden! En laat ik nu weer jeukende vingers hebben en vanalles willen maken! En een beetje klaar zijn met de dekens van de bank die steeds naar buiten gesleept worden en dan weer helemaal vies zijn omdat die wat groter zijn dan de 2 kleine peutertjes die ik in huis heb rondwandelen. 

Het patroon van de halve cirkelrok waarmee ik de cape heb gemaakt, staat hieronder.

En de binnenvoering, die mag er ook wel zijn. Net als het kindje dat hem draagt.

Patroon cirkelrok

Goed, een half patroon, maar de andere helft is precies hetzelfde. Ik heb hem gemaakt voor de Roodkapjecape, zoals ik van mijn mama heb geleerd rokken te maken. Bij het patroon zat een andere manier, die waarschijnlijk net zo goed werkt, maar dit heb ik van mijn mama geleerd en dingen die ik van mijn mama leer, laat ik niet zo snel meer los. En het heeft lang geduurd en vele vraagtekens (want waarom willen die rokken nou niet lekker vallen en vallen ze steeds naar binnen aan de onderkant???), dus ik wil dit graag met jullie delen, voor als je nog eens zelf een uitlopende (heet dat niet gerende?) rok wil maken en niet weet hoe je dit aan moet pakken. En dan kun je'em net zo wijd maken als je zelf wilt! Zo doe je dat dus:

Men neme een rechthoekig stuk patroonpapier, zo breed als de halve omtrek van je taille (of heupen, waar ik mijn rokken het liefst heb hangen) en zo lang als dat je de rok hebben wil.

Vouw deze strook in de lengte in 4 gelijke delen (en hoe dat eruit komt te zien, zie je al op de foto hierboven)

Knip langs de vouwlijn tot bijna helemaal boven aan. Je knipt de strook dus op een paar centimeters na helemaal door.

Leg deze strook nu op de stof zoals je hiernaast ziet. Verdeel de stroken gelijkmatig, zodat de plooien in de rok ook mooi verdeeld worden. De plooien vallen nu in de tussenruimtes. Als je de stof minder wijd wil, maak je gewoon de tussenruimtes wat smaller, maar zo ziet het eruit bij een halve cirkelrok.
Teken met patroonkrijt een kwart cirkel op de stof (hier het gele stippellijntje)

Knip de stof nu met naadtoeslag uit. Et voila, daar is het begin van je halve cirkelrok!
En mocht je een hele cirkelrok willen, dan herhaal je al deze stappen gewoon nog een keer.

Gequilt Ipadhoesje

Ehh...hoe kwam ik hier op? Ik vond geloof ik dat we zoiets nodig hadden en ik vond ook dat die hoesjes in de winkel belachelijk veel geld kosten en ik vond ook dat ik dat dan wel zelf kon maken en ik wilde ook heel graag weer quilten, want dat had ik al heel lang niet meer gedaan. En er waren van die leuke vilten lapjes. Er waren mooiere vilten lapjes dan zwart, wit en grijs, maar ik heb rekening gehouden met 't lieve manneke hier in huis dat meer gebruik maakt van de Ipad dan ik en dat een beetje bang voor kleur is. Ik heb ook rekening met mezelf gehouden.

Want zwart, wit en grijs vind ik een beetje saai. Het ziet er mooi strak uit zo, maar dat past niet bij mij. Ik hou wel van wat kleur in de wereld. De naadjes zijn in dezelfde kleur doorgestikt, maar dat moet je maar voor waar aannemen, want ik geloof dat dat op de foto niet zo heel goed zichtbaar is.

En weet je wat ik zo gaaf vind? Dat het omslagrandje precies hetzelfde is als het randje waar het overheen gaat! (en dat ik daar van tevoren over nagedacht had!) Wat ik ook wilde is dat de overloop van voor naar achter ook mooi zou zijn, dus niet 2 dezelfde kleuren naast elkaar. Maar dat was ik alweer vrij snel vergeten, dat ik dat ook wilde. Dus zo her en der worden de zijkanten geraakt door dezelfde kleurtjes. Wat er achteraf bij de onderkant wel grappig uitziet.

Maar het allergaafste moet nog komen!

Ik heb namelijk ook rekening gehouden met een oplaadopening! Dat zijn van die details die ik zo zou kunnen vergeten en dan zou ik op het moment dat'ie in elkaar zit, bedenken dat dat ook wel handig geweest zou zijn. Maar nu heb ik er zomaar aan gedacht. Ik ben trots op mij.

Slow food

Het is leuk, groenten in eigen tuin. Iedere dag zie je alles weer een beetje meer (of niet) groeien. De rucola doet het fantastisch. We hebben een vensterbank vol basilicum. De tomaten worden langzaamaan steeds groter. En de aubergine gaat heel voorzichtig (we hebben geen haast) vrucht vormen. En ook de paprika doet enorm zijn best. De worteltjes zijn verplaatst naar een iets ruimer onderkomen. Er komen bloemen aan de pompoen en de courgette is helaas gestorven. Verworden tot compost voor al het ander dat vrolijk aan het groeien is in de zon. Na deze zomer bouwen we een klein stukje groentetuin erbij! En gaat manlief aan de knutsel voor een kasje.

Aardbeien met slagroom

Goed...bloemen met slagroom, maar ze zijn zo mooi rood dat ze me aan aardbeien doen denken. Een beetje te warm voor als het echt warm is, te zomers voor als het koud is, maar heerlijk met dit weer! Toch geef ik de voorkeur aan echte aardbeien met slagroom.

Zelf verf maken!

Wij wonen in de buurt van de Zaanse Schans. Nu zijn we in de 5 jaar dat we hier wonen welgeteld 1x op bezoek geweest bij al die molens. We hebben onlangs vernomen dat zelfs 1 van die molens bij ons in de straat heeft gestaan. Tijd om nog een keer te gaan dus! De eerste keer was er niet veel te beleven, want er waren wat kappen van een aantal molens af voor restauratie. En vandaag waren we met 2 kindertjes die allebei enorm genoten van de kracht van de draaiende molens, en dat deden wij ook! Ondanks de mopperende molenaar die vond dat het gisteren veel leuker weer was omdat door de harde wind die toen waaide, de molen op zijn grondvesten aan het schudden was. Ik vond dat het vandaag ook wel hard waaien, maar de molenaar vond het vandaag niets voorstellen en zette zelfs 1 van zijn maalstenen stil. We waren toch diep onder de indruk van hoe wind iets in beweging kan zetten. Ook al schudde het niet.

Op de Zaanse Schans staat dus ook een verfmolen (de Kat) en deze verfmolen verkocht ook zelfverfmaakbenodigdheden. En daar was ik heel blij mee, want ik speel graag alchemistje. De vrouw in kwestie achter de toonbank wist mij te vertellen dat je heen eenvoudig met de poeders die zij verkopen en met een beetje volle melk waterverf kunt maken. Hoera! Ik heb wat poedertjes gekocht en ben vanmiddag lekker aan het verfbrouwen geslagen. En o o o wat is dit leuk en wat zijn het mooie kleurtjes. En natuurlijk is er ook een webwinkel, want molenaars moeten ook met hun tijd meegaan, dus binnenkort liggen hier vast meer kleurtjes in huis.

Deze knutsel is van 't Kaatje, het is onweer en regen

En dit zijn alle kleurtjes gezellig tezamen

Tintel

Het boxkleed dat ik gemaakt heb toen ik zwanger was van 't Kaatje. Ik kwam het weer tegen toen ik een poging deed om op te ruimen.

Kliederupdate

't Kaatje heeft het nieuwe boekje al uitgeroepen tot groot favoriet. Ze bladert erin en zegt wat ze allemaal wil doen (zo goed als alles, de foto's zien er ook allemaal zo aantrekkelijk uit). We hebben gezellig met scheerschuim gespeeld in het zonnetje:

 Mooie kleine schilderijtjes gemaakt

Mooie grote schilderijtjes gemaakt

Op papier getekend met houtskool

En vorkjes in klei geprikt

Een groot succes, ze waren er allebei dolblij mee. En ik was zo hier en daar dolblij met het mooie weer, want dat scheerschuim, dat bleef natuurlijk niet netjes in de bak zitten maar werd overal rondgestrooid toen bleek dat als je met je hand wapperde, je het met het schuim kon laten sneeuwen :)

Hiephiep hoera!

't Monneke is alweer een paar dagen 2 jaar! De tas is op tijd afgekregen, hier op de foto in nog-niet-helemaal-affe staat.

Meneer was niet onder de indruk van z'n kado, maar dat was een beetje de schuld van het kadootje dat zijn zus voor hem had uitgekozen. Daar viel gewoonweg niet tegenop te bieden. Het was een Sleichdino, met lange nek en donkere vlekken. Diep geraakt was'ie. Hoewel 't Kaatje eigenlijk liever een roze knuffeldino had willen geven, maar ik heb haar wijsgemaakt dat die niet bestaan (ik heb eens gegoogled, ze bestaan wel) dus dit was haar 2e keus en ook heel leuk!

tsja...en ik weer terug van weggeweest, want mijn blog weigerde mijn foto's te uploaden en dat motiveert natuurlijk niet echt. Mij niet in ieder geval. Maar ik ben weer terug in de lucht!

Kliederen!

Deze viel gisteren in mijn brievenbus en ik word er helemaal blij van! Onderbouwd kliederen, hoera! Een boek met mooie knutselende en kliederende kinderfoto's, maar ook met goede uitleg waarom kinderen tekenen/knutselen etc zoals ze doen. En waarom het niet goed is om creativiteit in banen te leiden (duh...). Dingen die ik eigenlijk allemaal allang wel wist, maar leuk dat het op papier is gezet. Ik ben zelf ook van de klieder (hoewel dat ook wel deels te wijten is aan gebrek aan overzicht en organisatie). Manlief die absoluut niet tegen vieze kindertjes kan, kreeg na het doorbladeren van dit boekje vreselijk veel zin in een kliederkamer :).

Een nieuwe tas!

De stof lag al 3 jaar te wachten en is zo goed als tot het laatste restje opgebruikt. De reden dat ik deze stof heb gekregen is dat mijn ex-extas opgebruikt was. Maar omdat ik geen inspiratie had tot het maken van een nieuwe tas, had ik toch maar een nieuwe gekocht en mezelf beloofd om binnenkort echt die tas te gaan maken. De tas die ik toen gekocht had ziet er nu zo uit:

dus binnenkort is duidelijk niet gelukt, maar nu deze tas tot op de draad versleten is, heb ik mezelf achter de naaimachine vastgebonden en ben aan't naaien geslagen. En zoals je ziet ontbreekt er in beide foto's iets redelijk cruciaals...de schouderband!!
Versleten tas heeft hem niet meer, omdat ik de ringen waaraan de band vastzat heb gebruikt voor nieuwe tas. In die kleur kon ik ze namelijk niet vinden en ik vond dat deze kleur het mooist bij nieuwe tas paste. Die band moest ik dus doorknippen. En nieuwe tas heeft nog geen band omdat ik precies genoeg stof had voor een tas-zonder-band.



En ik ben er heel blij mee, want: hij heeft een vakje voor mijn broodtrommeltje/boekje om te lezen, een vakje aan de binnenkant voor mijn telefoon en fietssleutel. Maar ook nog een vakje voor mijn Ipod en last but not least: een vakje voor tampons. Ja. Want, en dat ga ik nu uitleggen; ik heb altijd tampons-voor-de-zekerheid in mijn tas zitten, en altijd als ik iets uit mijn tas wil pakken, graai ik zo'n achteloos door mijn tas slingerende tampon ermee uit. En dan voel ik me altijd een beetje opgelaten. Ik graai namelijk nogal wat in mijn tas zo door de dag heen. Dus ik heb mezelf beloofd dat mijn nieuwe tas een speciaal vakje zou krijgen waar ik die dingen in het gareel in mijn tas kan houden.

Nu nog een schouderband. En in de tussentijd pik ik gewoon de rugtas van mijn lieve man in. Dat mag.

Tintel

Fijne dingen die ontstaan na het overlijden van de televisie. Twee kindertjes in de keuken heel lief aan het tekenen op de restanten van de doos van de nieuwe televisie, hipperdepip geleverd met 4 (!!!) 3D-brillen. We zijn er inmiddels ook achter waar die voor dienen: speelgoed voor deze 2 koters!
't Kaatje is op het moment helemaal into Roodkapje, dus je kunt wel raden wat we hier aan het tekenen zijn. Roodkapje onderweg naar het huis van grootmoeder, die onderweg in het donkere appelbomenbos een dinoachtige wolf tegenkomt. Gezelligheid op de keukenvloer, zo mag de televisie wekelijks kapot gaan.

Gehaakte beanie

Afgelopen vrijdag was ik met 't Kaatje in de stad. Ze wilde niet mee, ging op de grond liggen en huilde hartverscheurend omdat het koud was buiten. Maar vaderlief lag ziek op bed, dus had ze eigenlijk geen keuze. Ik had ook thuis kunnen blijven, maar dat wilde ik niet. Er moesten nog knoopjes komen op het vestje van Monneke en dat wilde ik heel graag NU doen. En het voer voor de katten was bijna op, ook een redelijk argument om even de deur uit te willen. Dus het meisje lekker warm ingepakt onder een grote grijze fleecedeken achterop mijn fiets. Ik mocht niet te hard over hobbels. Ze wilde geen druppels in haar oog. Het was koud. Omdat ik van het hele uitstapje geen kwelling wilde maken, mocht ze bij de knopenwinkel ook een bolletje wol uitkiezen. Mijn oog viel op deze katoen van Katia (Bombay) (er zijn nog veel meer mooie kleurtjes!!!) en 't Kaatje vond hem ook erg mooi. Ze mocht zelf kiezen wat ik ervan moest maken. Een trui, een trui voor Label (haar allerallerallerliefste knuffel, onlangs voorzien van een mondje zodat ze met haar kan praten). Prima. Maar dan wil ik ook een mutsje voor je maken. Met dit compromis liepen we niet veel later met 5 knoopjes en een paar bolletjes katoen de winkel uit.

Het was bedoeld als nieuw openbaar vervoerproject, maar omdat ik de dag daarna met buikgriep geveld op bed lag, is het een buikgriepproject geworden. En met zo'n dagje in bed wil het gefröbel wel vlotten. Het mutsje is al af, het truitje is in de maak. Ze wilde wederom niet poseren met mutsje op, maar Monneke loopt er ook regelmatig mee rond. Dus bij deze weer een foto van mijn trouwe model.

Nog een project af

Hiephoi, er is weer een breiproject af! Nog zoeen waar ik al lange tijd mee bezig was, omdat ik hem voor Monneke bedacht had en toen ik er mee begon, paste 't Monneke er nog lang niet in. Tijd zat, dacht ik. Maar voor je het weet is die tijd voorbij en zit diezelfde zoon plots in de maat van het vest dat ik nog steeds onaf in de breimand had liggen. Gelukkig breng ik wat uren door in het openbaar vervoer, dus het vest is nog voordat hij eruit gegroeid is, af gekregen. Wederom een pluim voor mij. Het jeukt alweer om met nieuwe dingen te beginnen, maar er ligt nog veel op stapel, eerst daar een eind aan breien. Letterlijk en figuurlijk.

Er was nogal wat wind. Het vest wilde niet stilhangen voor de foto. 

Uitslag give away

And the winner is...

MIM van studio ster&storm

Gefeliciteerd! Het uiltje komt jouw kant op!

(het is een ballon, dat blauwe opgerolde draadje)

Groenten uit eigen tuin

Hier hebben we zin in de lente!!! Vorige week moest Kaatje thuisblijven vanwege waterpokkels - zoals ze ze zelf noemt. Verder geen koorts, maar met blaasjes mag je niet naar de crèche. Dus ben ik een dagje gezellig met haar thuisgebleven en zijn we naar het tuincentrum gegaan om zaadjes te zoeken. Ze wilde vanalles hebben; ui, spinazie, knoflook, eigenlijk alles wat ze een beetje herkende.
We hebben flink ingeslagen en zijn nu in het bezit van een minikasje dat in de vensterbank zijn werk staat te doen. Ik hoop hier over niet al te lange tijd aubergine, tomaat en paprika uit te zien groeien.

Ik heb al eerder een en ander gezaaid en dat begint langzaam te groeien. De rucola doet het goed. Ik zie een zomer vol salades tegemoet. Er zit nog voor een heel weeshuis zaad in de verpakking.

De snackkomkommer doet het tot nu toe het beste. We zijn waarschijnlijk de hele zomer komkommers aan het eten en uitdelen.

Van alle aardbeienzaadjes is er 1 uitgekomen, maar die houdt zichzelf dapper staande tussen de komkommer!

En nog een beetje een zielig klein plantje, maar hij doet het wel, dus ik heb hoop! Het is honingkruid, een plantje dat je kunt gebruiken als natuurlijke zoetstof.

Dit had ze ook nog uitgekozen, inclusief pot. We zijn ons er iedere dag over aan het verwonderen hoe snel de bolletjes uitkomen. Ik heb alleen geen idee meer wat het is, iets met veelkleurige bloemetjes.

Tintel

't Kaatje heeft zin in taart :)

Op een blauwe paddestoel...& give away!

Het begon allemaal hiermee

Hoewel dat niet helemaal waar is. Het begon met het vinden van leuke bandjes, waaronder een bandje met uiltjes. Kaatje wilde daar enige tijd geleden wel een trui van, maar het project bleef maar op zich wachten. De stof was al in huis; ik had een oranje lap en een groene lap gekocht en deze dame koos een groene trui. Voor Monneke had ik in de tussentijd van de oranje lap een trui gemaakt met een gezellig schildpadje erop genaaid. Dus tegen de tijd dat ik wilde beginnen aan de trui voor Kaatje, wilde ze geen trui meer met een uil. Ook niet nadat ik haar dit schattige uiltje had laten zien. 'Ik wil OOK een schildpad. Ik WIL geen groene trui. Ik wil OOK een oranje trui.' We hebben uiteindelijk samen de bandjes nog eens bekeken en zo zijn we er uiteindelijk wel uit gekomen. In de knopenwinkel kwam ze nog wat knopen tegen die ze graag voor op haar trui wilde.

Het is een gezellige trui geworden:

'Het kabouterbandje, die moet daar. Dat is de grond, daar mag de kabouter op staan.' Ze had in de winkel apenknopen uitgekozen en een klokje. 'Die moeten daar. Zo, zo, zo en zo.' Ik zei per ongeluk dat het net een ketting was. 'Ik WIL geen tekking'. Het was oké toen ik zei dat het geen ketting was.

Onze dame is gelukkig met haar zelfbedachte trui. En dat leuke gehaakte uiltje dat zo achteloos de kamer door werd geslingerd...ik maak er een give away van. Er is vast iemand die er gelukkiger van wordt dan mijn dochter. Laat me weten wat je met het uiltje zou willen doen en dan komt het misschien wel jouw kant opgevlogen! Donderdag 7 maart laat ik weten wie de nieuwe eigenaar is.

Kinderrugtas

Het idee is er, het model ligt al in huis, de maten zijn al gemeten. Nu nog uittekenen en in elkaar zetten, en dat is het meeste werk. Het plan is om van deze stofjes (jaaaaa, wat is de bovenste leuk hè!):

een rugtasje te maken voor Monneke, voor als hij 2 wordt. Er werd me vandaag verteld dat dat nog 3 maanden duurt (aaarrggh! Ik had nog steeds 6 in mijn hoofd!!! Maar met het verstrijken van de tijd, komt ook de verjaardag van mijn zoon dichterbij). Maar 3 maanden is te doen, en zeker achter de naaimasjien. Ik hou jullie op de hoogte.