Gequilt poppendekentje

Ik wil een deken. Ik wil een fijne grote warme deken voor op de bank. Nu heb ik laatst een deken gemaakt voor vriendinlief, zie hier. Maar die deken is van vriendinlief, dus die ligt niet op mijn bank. Het is eigenlijk ook helemaal niet zo dat onze bank dekenloos is, er liggen al 2 dekens op waarvan er een zelfgemaakt is. En ik ben zelfs ook al bezig met het breien van een deken voor op de bank. Maar ik wil ook een gequilte deken voor op de bank. Want dat ziet er zo gezellig uit.
Ik ben aan het oefenen geslagen voor die gequilte deken voor op de bank. 't Kaatje had een wens, en die wens paste mij goed. Haar lievelingsknuffel, Label (er zit wel een grappig verhaal aan die naam vast, maar dat verhaal bewaar ik voor een andere keer), had een wiebelwiegje nodig. Met een matras. En een kussen. En een deken, mama. Ze heeft samen met haar papa een wiebelwiegje gemaakt. Papa had alles netjes voorgezaagd en samen hebben ze alles in elkaar gelijmd en geschroefd. Label is erg blij met het bedje. 't Kaatje stopte Label op een matrasje van handdoek, een kussen van theedoek en een deken van handdoek naast haar bed in het nieuwe bedje. Na een kwartier kwam ze weer naar beneden. Eigenlijk wilde ze toch met Label in bed slapen.
Het bedje wordt nu voor overdag gebruikt en ik ben in de tussentijd een dekentje voor het bedje gaan maken, zodat ik kan oefenen voor mijn gequilte deken voor op de bank. Hij moest roze worden, die deken. En ik ben best tevreden met het resultaat, hoewel ik ook nog wel wat meer moet oefenen voordat ik aan mijn fijne grote warme deken voor op de bank ga beginnen.

Gezelligheid op tafel

We zijn al enige jaren in het bezit van gezellige rieten broodmandjes. Maar ik was er een beetje op uitgekeken. En ik liep tegen deze gezelligere mandjes aan (met handleiding! Maar eigenlijk heb je die niet nodig, want ze zijn zoooo simpel!). En nu ben ik in het bezit van 3 fijne zelfgemaakte broodmandjes, hoewel we er eigenlijk aan 1 meestal wel genoeg hebben. Ik kon alleen niet kiezen dus werden het er 3.

Waterlanders

't Kaatje heeft vandaag haar allerallerallerlaatste dag op de crèche. Maandag gaat ze voor het eerst naar school. Het was een beetje moeilijk allemaal, want dit meisje dacht dat ze weg zou gaan en nooit meer terug zou komen, bleek na een beetje doorvragen. Want alle andere kinderen die naar school gingen, kwamen immers ook niet meer terug in haar leven. Ach...wat een spookbeelden kunnen er ontstaan in een kinderhoofdje. En hoe vanzelfsprekend sommige dingen zijn voor ons. Zo vanzelfsprekend dat het even duurt voordat we er achter kwamen dat dat voor haar niet het geval was. Ik probeer me het idee zo nu en dan voor te stellen en dan knijpt mijn hart samen, hoe is dat voor haar geweest? We hebben er veel gesprekken over gehad. 'Straks ben ik weg'. 'Nee liefje, straks ben je niet weg. Dat willen we niet. We komen je elke dag gewoon weer ophalen en dan ben je weer bij papa, mama en je broertje, afgesproken?'. 'Affesproken'.

En voor het afscheid heb ik voor 1 keer iets gemaakt dat de kinderen mee naar huis kunnen nemen. Ik kwam het idee tegen op Pinterest. Men neme flink wat waskrijtjes en die snij je in stukjes. Dan hussel je alles door elkaar en verdeelt het over leuke silicone cakevormpjes. Dit doe je in een oven van ongeveer 160 graden en een beetje afhankelijk van het soort krijt en je oven, is het na 10-20 minuten gesmolten. Af laten koelen in de oven (anders gaat het zo klotsen en mengen alle kleuren zich) en klaar is je gezellige krijtje!

Tintel

Bramen plukken met 't Monneke. Ik pluk, hij eet. En gelukkig pluk ik sneller dan dat hij eet en hebben we nu 2 potten bramenjam in huis!

Rol rol rol rolkussen!

't Kaatje is in het bezit van een meegroeibed. Omdat we deze van vrienden kregen die hem wegdeden. Ik weet niet of ik er anders voor gekozen had. Ik weet in ieder geval zeker dat nu we hem hebben, ik er nooit meer voor ga kiezen. Wat een onhandige dingen. Ons exemplaar in ieder geval wel. Het bed is 2x te verlengen en als klein bedje is het nog wel te doen. Maar als je het de eerste keer verlengt - bij het voeteneind - moet je als volwassene opeens voorzichtig zijn met waar je gaat zitten. Want anders zakt zo de bodem van het aangeplaatste deel eruit en ben je weer minstens 5 minuten aan het klooien (met 2 blije kindertjes springend en buitelend om je heen die het gat dat in het bed ontstaan is dankbaar gebruiken als zwembad waardoor het zo goed als onmogelijk is om dat bed ooit nog in elkaar te krijgen). Na een paar van deze worstelingen leer je het wel af om bij het voeteneind te gaan zitten.

Het andere nadeel is dat er nu een plank boven het hoofd van 't Kaatje zit. En dit meiske ligt natuurlijk niet stil in haar bedje. Dat draait en wiebelt en stoot daarom met regelmaat haar hoofd tegen die onhandige plank.

Daar moest iets op bedacht worden. Nu lezen we altijd boekjes op haar bed zo voor het slapen gaan, maar tegen een koude muur is dat niet zo fijn. Ik wilde een rolkussen; 1 die past onder het plankje boven haar hoofd zodat ze er niet meer tegenaan stoot en waar je dan ook nog met z'n 2-en gezellig tegenaan kunt hangen met een boekje. Ik vond op de Albert Cuyp een winkel waar ze kapok verkopen. Dat is fijn! Ik heb daar een paar zakken van aangeschaft en de lieve meneer moest voor me naar boven lopen, want kapok, dat ligt niet meer standaard in de winkel. De lieve meneer probeerde me synthetische vulling aan te smeren, maar dat wil ik niet. Dat ademt niet en dan ga je zweten en plakken. En zweten en plakken in een bed, dat wil ik mijn kindertjes niet aandoen. Bovendien voelt het lang niet zo fijn als kapok. Ik heb nu een heel fijn rolkussen voor ons prinsesje gemaakt. Met zwarte poesjes, net zoals 1 van onze poesjes die we in huis rond hebben lopen. 't Kaatje's eerste reactie: ik wil geen poesjes! Maar na wat overredingskracht van mijn kant (dan heb je voor altijd allemaal Nottepoesjes in je kamer, dat is gezellig!) vond ze het een erg mooi kussen.

Ik had natuurlijk ook gewoon het hoofdeind als eerste kunnen verlengen, maar dat zou er zo gek uit gaan zien en het oog wil ook wat...En anders waren we nooit in het bezit geweest van zo'n gezellig rolkussen!

Roodkapje part II

Want Roodkapje is natuurlijk nergens zonder jurkje. Nu was ik een beetje lui - wat overigens voor wat gemopper zorgde, want het voldeed niet helemaal aan de eisen; er zitten geen mouwen aan! - en heb Roodkapje voorzien van een schortje. Ik heb het patroon van de kinderschortjes hiervoor gebruikt. En ik had nog flink wat stof over van de voering van de cape. De zakken heb ik voorzien van een gezellig geplooid kantrandje en met rood satijnlint heb ik een bandje gemaakt om het schort dicht te maken. Deze over laten lopen over de zakken (dat gedaan voordat ik de zakken aan het schort vastnaaide, anders konden er nu geen autootjes meer in gepropt worden) en vastgenaaid aan het schort, zodat het nu net is alsof het zakje een los schortje is. Ik vind het er heel gezellig uitzien. En nu, hop, koekjes bakken voor oma! En zorg ervoor dat die wolf je niet ziet!

Zeg Roodkapje...

 

...waar ga je hene? 

Ik kwam hier een heel leuk & makkelijk patroon tegen voor een roodkapjecape. En laat er hier thuis nou aan de lopende band roodkapje gespeeld worden! En laat ik nu weer jeukende vingers hebben en vanalles willen maken! En een beetje klaar zijn met de dekens van de bank die steeds naar buiten gesleept worden en dan weer helemaal vies zijn omdat die wat groter zijn dan de 2 kleine peutertjes die ik in huis heb rondwandelen. 

Het patroon van de halve cirkelrok waarmee ik de cape heb gemaakt, staat hieronder.

En de binnenvoering, die mag er ook wel zijn. Net als het kindje dat hem draagt.