De stof lag al 3 jaar te wachten en is zo goed als tot het laatste restje opgebruikt. De reden dat ik deze stof heb gekregen is dat mijn ex-extas opgebruikt was. Maar omdat ik geen inspiratie had tot het maken van een nieuwe tas, had ik toch maar een nieuwe gekocht en mezelf beloofd om binnenkort echt die tas te gaan maken. De tas die ik toen gekocht had ziet er nu zo uit:
dus binnenkort is duidelijk niet gelukt, maar nu deze tas tot op de draad versleten is, heb ik mezelf achter de naaimachine vastgebonden en ben aan't naaien geslagen. En zoals je ziet ontbreekt er in beide foto's iets redelijk cruciaals...de schouderband!!
Versleten tas heeft hem niet meer, omdat ik de ringen waaraan de band vastzat heb gebruikt voor nieuwe tas. In die kleur kon ik ze namelijk niet vinden en ik vond dat deze kleur het mooist bij nieuwe tas paste. Die band moest ik dus doorknippen. En nieuwe tas heeft nog geen band omdat ik precies genoeg stof had voor een tas-zonder-band.
En ik ben er heel blij mee, want: hij heeft een vakje voor mijn broodtrommeltje/boekje om te lezen, een vakje aan de binnenkant voor mijn telefoon en fietssleutel. Maar ook nog een vakje voor mijn Ipod en last but not least: een vakje voor tampons. Ja. Want, en dat ga ik nu uitleggen; ik heb altijd tampons-voor-de-zekerheid in mijn tas zitten, en
altijd als ik iets uit mijn tas wil pakken, graai ik zo'n achteloos door mijn tas slingerende tampon ermee uit. En dan voel ik me altijd een beetje opgelaten. Ik graai namelijk nogal wat in mijn tas zo door de dag heen. Dus ik heb mezelf beloofd dat mijn nieuwe tas een speciaal vakje zou krijgen waar ik die dingen in het gareel in mijn tas kan houden.
Nu nog een schouderband. En in de tussentijd pik ik gewoon de rugtas van mijn lieve man in. Dat mag.
